Framework Convention for the Protection of National Minorities
(Агляд)
Канвенцыя з’яўляецца першым юрыдычна абавязковым шматбаковым дакументам, які тычыцца абароны нацыянальных меншасцей у цэлым. Яе мэта – абараніць існаванне нацыянальных меншасцей на адпаведных тэрыторыях Бакоў. Канвенцыя накіравана на садзейнічанне поўнай і сапраўднай роўнасці нацыянальных меншасцей шляхам стварэння належных умоў, якія дазваляюць ім захоўваць і развіваць сваю культуру і захоўваць сваю самабытнасць.
У Канвенцыі выкладаюцца прынцыпы ў адносінах да асоб, якія належаць да нацыянальных меншасцей, у сферы грамадскага жыцця, такія як:
- Недапушчэнне дыскрымінацыі
- Садзейнічанне сапраўднай роўнасці
- Заахвочванне і захаванне культуры, рэлігіі, мовы і традыцый
- Свабода мірных сходаў
- Свабода аб’яднанняў
- Свабода выказвання меркаванняў
- Свабода думкі, сумлення і рэлігіі
- Права на доступ да сродкаў масавай інфармацыі і іх выкарыстанне
- Свабода, звязаная з мовай і адукацыяй
- Трансгранічныя кантакты і супрацоўніцтва
- Удзел у эканамічным, культурным і грамадскім жыцці
- Забарона прымусовай асіміляцыі
Механізм маніторынгу Канвенцыі заснаваны на справаздачах, якія дзяржавы-ўдзельніцы абавязаны падаваць. Адказнасць за разгляд справаздач ляжыць на Камітэце міністраў Савета Еўропы, аднак Кансультатыўны камітэт экспертаў аказвае дапамогу Камітэту міністраў.
Кансультатыўны камітэт складаецца з 18 членаў, якія выбіраюцца Камітэтам міністраў з кандыдатаў, прапанаваных дзяржавамі-ўдзельніцамі. Не ўсе краіны могуць мець аднаго са сваіх кандыдатаў у Камітэце, таму нявыбраныя кандыдаты змяшчаюцца ў рэзервовы спіс дадатковых членаў. Кансультатыўны камітэт упаўнаважаны атрымліваць інфармацыю з іншых крыніц, акрамя дзяржаўных справаздач: напрыклад, ён можа таксама арганізоўваць сустрэчы з прадстаўнікамі ўрадаў і незалежнымі крыніцамі. Кансультатыўны камітэт можа таксама наведваць дзяржавы пры разглядзе іх справаздач, у ходзе чаго Камітэт сустракаецца з урадам, НГА, суполкамі меншасцей, навукоўцамі і іншымі зацікаўленымі бакамі.