për të informuar zyrtarët publikë mbi detyrimet që i rrjedhin shtetit nga Konventa Evropiane e të Drejtave të Njeriut

Ky instrument shpjegues ka për qëllim t’u ofrojë zyrtarëve të shteteve palë në Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut (më poshtë “Konventa”) informacion dhe udhëzime praktike për t’i pajisur ata me informacionin e nevojshëm për të respektuar të drejtat e njeriut të parashikuara në Konventë gjatë ushtrimit të detyrës, për të përmbushur detyrimet e shtetit që rrjedhin nga Konventa dhe, në këtë mënyrë, për të shmangur shkeljet e Konventës sa më shumë të jetë e mundur.

Kujt i drejtohet ky instrument shpjegues?

Instrumenti shpjegues u drejtohet kryesisht zyrtarëve që punojnë në sistemin e drejtësisë dhe personave përgjegjës për zbatimin e ligjit ose mohimin e lirisë së një personi. Më specifikisht, këta zyrtarë përfshijnë (por nuk kufizohen vetëm tek) policët, oficerët e burgjeve, oficerët e migracionit dhe punonjësit në institucionet psikiatrike, ose në institucionet e tjera që ofrojnë kujdes për personat vulnerabël.

Më gjerësisht, instrumenti shpjegues i drejtohet po ashtu çdo zyrtari që ndërvepron me publikun në mënyra që ngrenë çështje potenciale të të drejtave të Konventës, si për shembull punonjësit socialë, sekretarët dhe zyrtarë të autoriteteve licencuese.
Ky instrument shpjegues nuk është hartuar për gjyqtarët, avokatët ose për nëpunësit e lartë civilë, por për zyrtarët që janë "në skajin më delikat". Ai u drejtohet personave që nuk kanë njohuri ligjore të mëparshme.

Instrumenti shpjegues përmban posaçërisht:

  • Një udhërrëfyes për të drejtat që jepen nga Konventa dhe Protokollet e saj dhe detyrimet korresponduese të Shtetit, duke u munduar të ndjekë rendin e dispozitave në këto dokumente. Dispozitat të cilat dalin më shpesh në punën e zyrtarëve për të cilët është hartuar ky dokument janë trajtuar në shumë më tepër detaje sesa dispozitat që hasen më rrallë. Instrumenti shpjegues nuk synon të mbulojë të gjitha çështjet e mundshme, siç do të bëhej nga një tekst ligjor, por përqendrohet në mënyrë selektive tek çështjet më domethënëse dhe më shpesh të hasura.
  • Pyetjet dhe listat e çështjeve që duhet të kontrollohen nënvizojnë pika për t’u shqyrtuar, për t’u ardhur në ndihmë zyrtarëve që të vendosin nëse del një çështje potenciale mbështetur në Konvetë apo jo.

Konventa dhe si funksionon ajo

Konventa për të Drejtat dhe Liritë Themelore të Njeriut (titulli zyrtar i Konventës) është një traktat ndërkombëtar ndërmjet shteteve anëtare (aktualisht 47) të Këshillit të Evropës (institucion i cili nuk duhet të ngatërrohet me Bashkimin Evropian). Këshilli i Evropës është kirjuar pas Luftës së Dytë Botërore si organizatë ndërkombëtare për promovimin e demokracisë, të drejtave të njeriut dhe shtetit të së drejtës. Konventa është miratuar në vitin 1950. Shtetet janë të detyruara të respektojnë Konventën kur ato bëhen palë në Konvetë nëpërmjet ratifikimit të saj. Të gjitha shtetet anëtare e kanë ratifikuar Konventën.

Konventa ka disa Protokolle opsionale, të cilët i plotësojnë dispozitat e Konventës duke shtuar të drejta substantive që garantohen nga Konventa. Shtetet antare mund të vendosin nëse të pranojnë protokollet opsionale që garantohen nga Konventa. Shtetet anëtare mund të përzgjedhin t’i pranojnë protokollet opsionale nëpërmjet ratifikimit të tyre. Jo të gjitha shtetet palë i kanë pranuar të gjitha protokollet opsionale. Duhet të kontrolloni në faqen e internetit të Këshillit të Evropës (Europe Treaty Office website) për të parë se cilët Protokolle janë ratifikuar nga shteti juaj.

Ju lutem mbani parasysh: Ne ju ftojmë të na dërgoni sugjerime që mund të përmirësojnë përmbajtjen ose prezantimin e kësaj faqeje interneti. Ju lutem jepni informacion në formularin e kontaktit të dhënë për këtë qëllim.

 

 

 

Back Protokolli Nr. 7 i Konventës

Garancitë procedurale lidhur me dëbimin e të huajve (Neni 1)

Kjo garanton që një një i huaj me qëndrim të rregullt në territorin e një Shteti nuk mund të dëbohet, veçse në zbatim të një vendimi të marrë në përputhje me ligjin dhe duhet të ketë mundësi:

  • të parashtrojë arsyet kundër dëbimit të tij,
  • të kërkojë shqyrtimin e çështjes së tij, dhe
  • të përfaqësohet për këto qëllime përpara autoritetit kompetent.

"Dëbimi" ka të njëjtin kuptim si në Protokolli Nr. 4, neni 3, pra ai nuk e mbulon ekstradimin. Ai nuk e ndalon dëbimin e individëve, por thjesht jep disa garanci procedurale. Të huajt që përballen me dëbimin, mund të kenë po ashtu të drejta të njohura nga Konventa, si për shembull, ato të parashikuara në nenin 2, 3, 5, 6 dhe 8 dhe Protokollin Nr. 4, neni 4.

Megjithatë, në raste përjashtimore, kur përjashtimi është i nevojshëm në interes të rendit publik, ose kur bëhet për arsye të sigurisë kombëtare, individi mund të dëbohet përpara ushtrimit të të drejtave të tij proceduale të garantuara nga neni 1 i Protokollit.

E drejta e apelit në çështjet penale (Neni 2)

Ky nen garanton që çdo person i shpallur fajtor për një vepër penale nga një gjykatë ka të drejtë të paraqesë për shqyrtim përpara një gjykate më të lartë deklarimin e fajësisë ose dënimin.

Shtetet kanë shumë diskrecion lidhur me mënyrën e zbatimit të kësaj dispozite, për aq kohë sa ata nuk e shkatërrojnë thelbin e të drejtës. Në këtë mënyrë, atyre nuk u duhet të lejojnë apelin për themelin e gjykimit, mund ta kufizojnë të drejtën tek ligji dhe mund të kërkojnë dhënien e lejes për apel së pari.

Kompensimi për dënimin e gabuar (Neni 3)

Ky nen njeh të drejtën e kompensimit në rastin e rrëzimit të një dënimi të dhënë, ose të faljes për shkak të fakteve të reja, ose të fakteve të zbuluara rishtazi të cilat dëshmojnë bashkërisht që nuk është bërë drejtësi.

E drejta për të mos u gjykuar ose dënuar dy herë (Neni 4)

Ky nen ndalon gjykimin ose dënimin e dikujt për një vepër të kryer më parë dhe për të cilën ai është deklaruar i pafajshëm ose është dënuar. Ka përjashtime në paragrafin 2 në rast se, në përputhje me ligjin dhe procedurën penale të Shtetit të interesuar, faktet e reja ose të zbuluara rishtazi, ose një mangësi themelore në procedimet e mëparshme janë të një natyre të tillë që mund të cenojnë vendimin e dhënë. Mund të shfaqen situata të komplikuara kur një grup faktesh çon në më shumë se një vepër penale, ose në më shumë se një procedurë, për shembull, dikush dënohet për drejtim automjeti në gjendje të dehur dhe në procedimet e mëtejshme i merret leja e qarkullimit; procedura e fundit ishte konsideruar si pjesë e sanksionit për veprëne (Nilsson v. Sweden). Vetëm nëse dy vepra të veçanta mbështeten tek fakte identike, ose tek fakte që në thelb janë të njëjtat, kemi të bëjmë me shkelje.

Barazia ndërmjet bashkëshortëve (Neni 5)

Ky nen u jep bashkëshortëve të drejta të barabarta ndërmjet tyre dhe në lidhje me fëmijët e tyre gjatë një martese dhe në rast të shkurorëzimit të saj. Ky nen nuk e ndalon shtetin nga marrja e masave për të mbrojtur fëmijët (të cilat mund të ngrenë çështje mbështetur në Nenin 8).

Download the abstract

  • Diminuer la taille du texte
  • Augmenter la taille du texte
  • Imprimer la page