Նպատակը և խնդիրները.
Լեզվական բնապատկերի քարտեզագրումն օգտագործվում է պատկերացում կազմելու, թե ինչպես են մարդիկ կողմնորոշվում առողջապահական համակարգերում, ինչրպես նաև առողջապահական համակարգի միջավայրը բարելավելու համար։
Թիրախային խումբ.
Այն բուժաշխատողների, առողջապահական համակարգի ղեկավարների և որոշում կայացնողների համար գործիք է՝ բարելավելու ծառայությունների նախագծումը և օգտագործողների ուղղորդումը:
Իրականացման եղանակը.
Լեզվական բնապատկերի վերլուծությունը որպես ախտորոշիչ օգտագործելիս դիտարկվում են հետևյալ հարցերը.
- որքա՞ն և ինչ լեզուներ են հանդիպում կոնկրետ հանրային տարածքում գտնվող ցուցանակների վրա:
- արդյո՞ք ցուցանակները միալեզու են, երկլեզու, բազմալեզու և ինչ ձևերի են, այսինքն. լեզուների ինչ համակցություններ կան:
- արդյո՞ք տարբեր բովանդակության համար և տարբեր տիրույթներում օգտագործվում են տարբեր լեզուներ:
- ի՞նչ ձևերով են ներկայացված ցուցանակները (ցուցատախտակներ, ճանապարհային նշաններ, գովազդային վահանակներ, խանութների ցուցափեղկեր, պաստառներ, դրոշներ, ազդերիզներ, գրաֆիտիներ, ճաշացանկեր, շապիկներ, Facebook, Twitter, Instagram, բլոգեր, կայքեր):
- ի՞նչ կարելի է ասել լեզվի նորմատիվության առումով՝ ուղղագրության, ձեռագրության, բառապաշարի, շարահյուսության, գրագիտության մակարդակի:
Հաջորդ քայլը ցուցանակների ավելի խորը վերլուծությունը և մեկնաբանությունն է: Ցուցանակներին առնչվող իմաստային շերտերի ավելի խորը դիտարկումը թույլ է տալիս պարզել, թե ինչին են նրանք վերաբերում: Օրինակներն են անցյալի (օրինակ՝ արտադրության պայմանների), ապագայի (օրինակ՝ լայնամասշտաբ կիրառման պայմանների) և ներկայի (օրինակ՝ այլ ցուցանակների շարքում ցուցանակի հատուկ դիրքի) ուսումնասիրությունը։
Վերջնարդյունք.
Լեզվական բնապատկերի քարտեզագրումը միջոց է՝ դիտարկելու տեսանելի սեմիոտիկ ցուցանակները հանրային տարածքներում և ուսումնասիրելու, թե ինչպես է լեզուն ներառում մարդկանց հաղորդակցության և սոցիալական և սոցիալական համատեքստերում լիարժեք մասնակցության մեջ կամ զրկում նրանց այդ հնարավորությունից:
Նկար. Լեզվական բնապատկերի օրինակ՝ հիվանդանոցներում ամրացված ցուցանակներ
