Հանրությանը ներգրավելու նպատակը կարող է լինել կենսաբժշկության նոր զարգացումների մասին մարդկանց իրազեկումը, բանավեճ խթանելը կամ հետագա խորհրդակցության կամ մասնակցության հիմքեր դնելը և երկխոսություն «հանրային երկխոսությունը» մասնագետների, քաղաքականություն մշակողների և ոչ մասնագետների միջև խորհրդակցական քննարկում է, որին ներկա են գտնվում և միմյանց պատասխանում են մասնակիցներ և որը տեղի է ունենում գիտելիքի և իշխանության ասիմետրիան չեզոքացնելու համար սահմանված պայմաններով: սկսելը, որն իր հերթին կարող է տեղեկություններ տալ քաղաքականություն մշակելու համար: Արդյունքներից մեկը կարող է լինել նաև ընդհանրապես հանրության մասնակցությունը խրախուսելը:

Հանրային բանավեճի նպատակը պետք է լինի ոչ միայն կենսաբժշկության մասին հանրությանը կրթելը, այլև կենսաբժշկության զարգացումների և սոցիալական ընկալումների ու արժեքների միջև կապը բացահայտելը: Բանավեճն այս ձևաչափի մեջ տեղափոխելն օգնում է լուծել գիտելիքի և իշխանության անհամաչափությունները, որոնք կարող են ի հայտ գալ, երբ հանրությունը շփվում է փորձագետների կամ պաշտոնատար անձանց հետ:

Պետությունների մեծ մասում գիտելիքը կոնսոլիդացնելու և տեղեկատվություն տարածելու գործում կարևոր դեր ունի մեդիան: Նույնը վերաբերվում է կենսաբժշկական հետազոտությունների, բուժման մեթոդների, կենսաբժշկական տեխնոլոգիաների և կիրառման ձևերի ոլորտներում նվաճումների լուսաբանմանը, այս գիտելիքը ընթացիկ իրադարձությունների և խնդիրների հետ հստակ փոխկապակցելուն, նոր տեղեկություններ և փորձագիտություն ներկայացնելուն:

Ազատ մամուլը կարևոր դեր ունի հասարակության մեջ (որպես «չորրորդ իշխանություն») որպես տեղեկատվության հետ մնիպուլյացիները բացահայտելու, կարծրատիպերը հարցականի տակ դնելու և նոր գիտելիքը գնահատելու միջոց: Հանրային մեդիան հասանելի է ավելի մեծ թվով մարդկանց, սակայն հաճախ այն ընկալվում է որպես որոշակի «տեսակետ» ներկայացնող և զգացական արձագանքներ հավաքագրող: Նրանք կարող են գովազդել նոր նվաճումները կամ սխալ ներկայացնել տեխնիկական անորոշության մակարդակը: Այդուհանդերձ, չի կարելի թերագնահատել նրանց դերը որպես տեղեկատվության կարևոր աղբյուր, որը կարևոր է հանրությանը ներգրավելու համար:

Սոցիալական ցանցերը կարող են աջակցել հանրային մեդիայի գործառույթին և և ընդլայնել այն, սակայն քանի դեռ դրանք ձևավորում են ինքնահռչակ «տեղեկատվական փուչիկներ» կամ «հերմետիկ միջավայրեր», կարող են նաև նույնքան հեշտությամբ տարածել նախապաշարում կամ սխալ տեղեկատվություն կամ նույնիսկ ապատեղեկատվություն: Եվս մեկ սահմանափակում է այն, որ նույն տեղեկատվությունը հասանելի չէ բոլորին, քանի որ սոցիալական ցանցերում քննարկման խմբերը սովորաբար նախատեսված են անդամների համար:

Կենսաբժշկության ոլորտի հետազոտողները կարող են հանրությանը կենսաբժշկության նվաճումների մասին տեղեկացնելու կարևոր դերակատարում ունենալ: Մտքերի փոխանակումը հետազոտողների և հանրության միջև նպաստում են հանրության վստահության ամրապնդմանը գիտության նկատմամբ և օգնում են գիտնականներին շարունակել հետազոտությունը` հաշվի առնելով հասարակության հետաքրքրությունները և արժեքները: Հաճախ փորձագետները հատուկ վերապատրաստման կարիք ունեն` ոչ մասնագետներին իրենց աշխատանքի մասին տեղեկացնելու համար: Հանրության հետ հաղորդակցվելը (օրինակ` հիմնական լրատվամիջոցների հետ հաղորդակցվելը) կարող է դիտվել որպես հետազոտողների պարտականություն, մասնավորապես նրանց աշխատանքը հանրային միջոցներով ֆինանսավորելու դեպքում, և կարող է լինել դրամաշնորհ տրամադրելու պայման: Վաղ փուլից հետազոտության մասին շարունակական տեղեկատվության տրամադրումը կարելի է ապահովել ֆինանսավորելով և իրականացնելով սեմինարներ, ստեղծելով կայքէջեր և պատարստելով կրթական նյութեր դպրոցների համար:

 Անհրաժեշտ է հաշվի առնել հանրության տեղեկատվական կարիքները և տեղեկություններ մատակարարող տարբեր դերակատարների դերերը, մասնավորապես` ուշադրություն պետք է դարձնել կենսաբժշկական նվաճումների մասին մարդկանց իրազեկելու և հասարակական կարծիք ձևավորելու հարցում սոցիալական ցանցերի աճող դերին:

 Հետազոտողների և մեդիայի համատեղ մասնակցությունը կարող է նպաստել գիտության և տեխնոլոգիայի հանդեպ վստահության մշակույթի ամրապնդմանը:

 Հարկ է ուշադրություն դարձնել հետազոտողների և քաղաքականություն մշակողների համատեղ աշխատանքին մեդիայի հետ` փաստական տեղեկատվության անկողմնակալ ներկայացումը, ինչպես նաև ապացույցների և տարբեր աղբյուրներից ստացվող կարծիքների սթափ քննադատությունը խրախուսելու և դրանց աջակցելու համար:

Հանրությանը ներգրավելը կարևոր է մտոհոգիչ հարցերը նույնականացնելու համար: Դրանք կարող են լինել այն մտահոգությունները, որոնք փորձագետները և քաղաքականություն մշակողներն ակնկալում են ու ցանկանում ավելի մանրամասն բացահայտել, ինչպես նաև չսպասված մտահոգություններ, որոնք ի հայտ են գալիս, երբ մարդիկ սկսում են քննարկել կենսաբժշկության զարգացումները:

Նման զարգացումների քննարկումը վաղ փուլում կարող է օգնել կանխատեսել խնդիրների առաջացումը` նախքան դրանք արմատավորվեն և դառնան դժվար լուծելի: Հնարավորություն կլինի լուծել խնդիրները ժամանակին և խնայելով միջոցներ, օրինակ` հարմարեցումներ կատարելով տեխնոլոգիաների նախագծում և դրանք գործնական կիրառման մեթոդներում:

 Մտահոգիչ խնդիրների կարգավորումը վաղ փուլում կարող է քաղաքականություն մշակողներին և հետազոտողներին վստահություն ներշնչել իրենց նպատակների ավելի լայն ընդունելիության առումով:

 Մտահոգիչ խնդիրների նույնականացումը կարող է բարելավել նոր նվաճումների հաջող իրականացման հնարավորությունները:

Որոշումների կայացման համար հանրային կարծիքների և դրանց բովանդակության մասին ապացույցներ հավաքելը հանրային բանավեճի միջոցառումների կարևոր նպատակներից մեկն է:

Կարևոր է իմանալ, թե ի՞նչ չափով են հանրային կարծիքների մասին ապացույցները ներկայացնում հիմնավոր եզրակացություններ և որքանո՞վ են դրանք արտահայտում հիմքում ընկած համոզումներն ու արժեքները: Կարևոր է նաև իմանալ ի՞նչն է ձևավորում այդ կարծիքները (օրինակ` տեխնիկական գիտելիքը կամ կրոնական հավատքը), որքանո՞վ են դրանք արմատավորված և ինչպես ու ինչ պատճառներով դրանք կարող են փոխվել ժամանակի ընթացքում:

Հարկ է դիտարկել հանրային կարծիքները հասկանալու համար կարևոր ապացույցների տեսակը (օրինակ` քանակական կամ որակական) և ինչպես է հիմնավորվում այդ ապացույցների օգտագործումը: Օրինակ, դիտողական հետազոտությունը (օրինակ` սոցիալական ցանցերի վերլուծությունը) կարող է լինել ավելի ծախս արդյունավետ, սակայն ունի սահմանափակումներ ինֆորմատիվ լինելու առումով, ինչը պայմանավորված է առկա տեղեկատվության և սոցիալական դինամիկայի վրա հսկողության բացակայությամբ:

 Հանրության հետ շփումը հնարավորություն է տալիս հավաքել ապացույցներ հանրային տեսակետերի մասին` որոշակի թեմայի վերաբերյալ տեսակետերի շրջանակի, բովանդակության և (հնարավոր է) հավասարկշռության վերաբերյալ պնդումները հաստատելու կամ հարցականի տակ դնելու նպատակով:

 Հանրության հետ շփման որոշակի ձևեր կարող են օգնել երևան հանել այն հիմքերը, որոնց վրա հիմնված են հանրության տեսակետերը և բացահայտել դրանք սնուցող փաստերն ու համոզումները:

Հանրային բանավեճի նպատակներից կարող է լինել հանրության ներգրավումը որոշումների կայացմանը` քաղաքականության տարբերակների մշակումն ուղղորդելու համար, կամ նույն հանրության ներգրավումը նոր տեխնոլոգիների կառավարմանը` միջոցառումները մշտադիտարկելու կամ վերանայելու միջոցով:

Հանրային մասնակցությունն ունի մի շարք առավելությունները, այդ թվում` լեգիտիմության բարձրացումը ներկայացուցչականության միջոցով և համապատասխանության ապահովումը սոցիալական արժեքներին: Սակայն կարևոր է հասկանալ հարաբերությունը հանրության մասնակի անդամների և լայն հասարակության միջև, որոնց շահերը խնդրո առարկա են (տես` հաջորդ բաժինը):

 Հարկ է նկատի առնել որոշումների կայացման գործընթացներում հանրության մասնակցության կամ ներգրավման հնարավարություներ ստեղծելու հարցը (օրինակ` քաղաքականության հնարավոր տարբերակների քարտեզագրման փուլում) և կառավարմանը մասնակցելու համար կարողություններ զարգացնելու և հնարավորություններ ստեղծելու խնդիրը (օր.` պացիենտների խմբեր):