Миграција и мигранти

„Според археолозите, рачиси сите луѓе на Земјата се мигранти, бидејќи човештвото потекнува од Африка од пред околу 200 000 години, а потоа се проширило низ целиот свет - во Европа, Азија, Австралија и Америка. … Денес има околу 200 милиони мигранти во светот и за проблемите и можностите поврзани со миграцијата жестоко се расправа од политичарите и обични луѓе низ целиот свет. … Би можеле 21 век да го наречеме „ ера на мигранти.“ 
Борис Алтнер, новинар¹

Луѓето постојано се движат во денешниот глобализиран свет. Миграцијата ги еродира традиционалните граници меѓу културите и етничките групи и јазици, и додава разновидност, културно и економско богатство. Миграцијата многумина ја сфаќаат како предизвик или дури и закана. Тоа е предизвик за механизмите за човекови права, кои се борат да обезбедат целосно уживање на човековите права за сите, вклучително и мигрантите, бидејќи човековите права на мигрантите често се кршат.

Миграцијата е процес на движење, или преку меѓународна граница или во рамките на земјата, опфаќајќи секаков вид движење на луѓе, без оглед на причините. Да се дефинира „мигрант“ е потешко. Според Европскиот комитет за миграција, „терминот‘ мигранти “се користи ... се однесува, во зависност од контекстот на иселеници, повратници мигранти, емигранти, бегалци, раселени лица или лица со емигрантско потекло и/или членови на етничко малцинство кои се создадени преку емиграција “².
Меѓународната организација за миграција (IОМ) го дефинира мигрантот како термин “кој ги опфаќа сите случаи кога одлуката за миграција е донесена слободно од страна на поединецот од причини за „лична удобност“ и без интервенција на надворешен релевантен фактор. “³

Двете горенаведени дефиниции ја одразуваат конвенционалната разлика помеѓу доброволни и присилни мигранти. Во случај на доброволна миграција, луѓето го напуштаат својот дом по сопствен избор, главно заради т.н. „повлекувачки фактори“, како што е подобри можности за кариера, иако нивните опции за избор понекогаш се многу ограничени. Присилната миграција главно е резултат на„ фактори на притисок “, како прогон, или војна, или глад, кога луѓето бегаат од кршењето на нивните основни права. Сепак, секогаш постои мешавина на фактори на притисок и влечење. Многу мигранти ја напуштаат својата земја и од економски причини да избегаат од злоупотреба на човековите права. Дури и економските мигранти можат да се сметаат за присилни мигранти, кога тие бегаат од ситуации во кои се нарушени нивните економски права. 

За Високиот комесар на Обединетите нации за бегалци (УНХЦР), бегалците и барателите на азил претставуваат посебна група на луѓе, затоа што тие го напуштиле својот дом како одговор на сериозни закани по нивниот живот и слобода. УНХЦР предупредува на ризиците од замаглување на линијата што ги раздвојува бегалците од другите групи мигранти кои се преселиле од една во друга држава заради економски или социјални причини со цел да ги подобрат своите животи, додека бегалците се принудени да избегаат за да ги спасат своите животи или да ги зачуваат своите слободи.⁴

Прашање: Како миграцијата влијае на вашата земја? Дали таа е крајна дестинација , извор, или транзитна земја ?

Во овој прирачник, терминот „мигрант“ се користи во широка смисла, осврнувајќи се на сите луѓе кои се преселиле од својот дом за подолг временски период. Сепак, ќе се направи разлика кога тоа е потребно. Исто така, зборот „миграција“ ќе се користи да означи меѓународна миграција, освен ако поинаку не е забележано.  

Видови на миграција

Формите на миграција можат да се разликуваат според различни фактори, на пример мотивите, правниот статус на засегнатите страни или времетраењето.
Некои општо користени категории за мигранти:

• Привремени работнички мигранти (познати и како гости-работници)
• Високо квалификувани и деловни мигранти: професионалци, кои се движат во рамки на внатрешниот пазар на труд на транснационални корпорации и меѓународни организации
• Нерегуларни (или недокументирани, неовластени) мигранти: лица кои влегуваат во земјата без потребните документи и дозволи
• Присилни мигранти: бегалци, баратели на азил или луѓе принудени да се движат заради надворешни фактори, како што се вооружени судири или катастрофи во животната средина
• Членови на семејството: кои им се придружуваат на нивните блиски роднини кои веќе мигрирале
• Вратени мигранти: луѓе кои се враќаат во своите земји на потекло после некој период во друга земја

Бегалците, барателите на азил и внатрешно раселените лица уживаат посебна заштита според меѓународното право. УНХЦРги дефинира овие групи на следниов начин. Бегалец “е некој кој не е во можност или не сака да се врати во неговата земја на потекло поради основан страв дека ќе биде прогонуван поради расата, религијата, националноста, членство во одредена социјална група или политичко мислење “.⁵
Барателите на азил се „лица кои побарале меѓународна заштита и на чии барања за формален бегалски статус сè уште не е одучено “.⁶
Внатрешно раселени лица (ВРЛ) се луѓе „кои биле присилени или должни да избегаат или да ги напуштат своите домови или местата на вообичаен престој, особено како резултат на или со цел да ги избегнат ефектите од вооружен конфликт, ситуации на генерализирано насилство, кршење на човековите права или природни или човечки катастрофи, и кои не преминале меѓународно призната државна граница “.⁷

Постои уште една група чии членови се соочуваат со слични проблеми и кршење на човековите права, иако можеби го немаат воопшто сменето местото на живеење: лица без државјанство. Тие се луѓе кои не се сметаат за државјани на ниту една држава; затоа, тие не можат да ги уживаат правата предвидени за граѓаните. Постојат различни причини зошто некој може да остане без државјанство, вклучително и распадот на земји како Советскиот Сојуз или Југославија, или создавање на нови земји заради деколонизација. Според проценките, во светот има околу 12 милиони луѓе без државјанство. УНХЦР беше овластена од Генералното собрание на ООН да го спречи и намали бројот на лица без државјанството во целиот свет и да ги заштити правата на лицата без државјанство. 

Миграцијата денес

Дискусиите за миграцијата обично започнуваат од гледна точка на првиот свет, концентрирајќи се на протокот помеѓу земјите во развој и развиените земји. Сепак, огромното мнозинството мигранти се преселуваат во рамки на нивните земји. Бројот на внатрешните мигранти е околу четири пати поголем од тој на меѓународните мигранти. Понатаму,дури и ако се фокусираме на луѓето кои се движат преку меѓународните граници, најголемиот дел вакви движења се случуваат меѓу земји со слични нивоа на развој. Приближно 60% се движат или помеѓу земји во развој или меѓу развиени држави и само 37% од меѓународните мигранти се движат од земји во развој во развиените земји, со 3% од развиени во развиени земји.⁹ Што се однесува до бегалците,нерамнотежата е уште поизразена, бидејќи земјите во развој се домаќини на четири петтини од светските бегалци. Така, товарот за помагање на барателите на азил во светот и бегалците се создава во некои од најсиромашните земји во светот.
Глобални трендови¹⁰

•  Вкупниот број на меѓународни мигранти се зголеми од околу 150 милиони во 2000 година на 214 милиони луѓе во 2010 година, 57% од нив во земјите со високи приходи.
• Иако бројот на мигранти како процент од светската популација остана стабилен во периодот помеѓу 2000 и 2010 година, износот на пари што мигрантите ги праќаат дома драматично се зголеми. Формалните и неформалните дознаки од странство до земјите во развој би можеле да бидат дури трипати поголеми од официјалната помош за развој.
• Односот на бегалци кај мигрантите опадна од 8,8% во 2000 година на 7,6% во 2010 година.
• Се проценува дека околу 36 милиони луѓе биле преместени заради катастрофи во животната средина во 2008 година.
• 43,7 милиони луѓе ширум светот биле присилно раселени поради конфликт и прогонство во 2010 година, ова е најголем број во последниве 15 години. Ова вклучува 15,4 милиони бегалци, 27,5 милиони внатрешно раселени лица и повеќе од 837.500 баратели на азил.
• 44% од бегалците и 31% од барателите на азил беа деца под 18 години во 2010 година. Во истата година 15.500 барања за азил беа поднесени од непридружувани или одвоени деца.

Миграцијата во Европа

Според Извештајот за светска миграција од 2010 г., подготвен од IOM, Европа беше домаќин на 73 милиони мигранти, една третина од мигрантите во целиот свет во 2010 година.¹¹  Руската Федерација е најважната земја во однос на потекло и дестинација, со над 12 милиони луѓе родени таму, но кои сега живеат во странство и 12 милиони родени во странство кои сега живеат во земјата.¹²

Кај мигрантите, вкупниот број бегалци на крајот на 2010 година изнесуваше 1,6 милион. Европа доби 11.500 барања за азил од непридружувани или разделени деца, што претставува 74% од таквите апликации поднесени во таа година,а 5.400 беа признати како бегалци или добија соодветен облик на заштита.¹³  Главните земји-дестинации за нови баратели на азил беа Франција, веднаш по неа беше Германија, додека главниот извор беше Србија (вклучително и Косово) во 2010 година.¹⁴Во меѓувреме, Србија има една од најголемите раселени популации во Европа, со повеќе од 228,000 ВРЛ и 73.600 бегалци, според УНХЦР.

Во Европа има голем број на внатрешно раселени лица, вклучително и повеќе од 600 000 од Балканот и околу 1,1 милиони од Ерменија, Азербејџан, Грузија и Руската Федерација.¹⁵ Без државјанство, особено како резултат на распаѓањето на поранешниот Советски Сојуз останува состојбата за загриженост. Прецизен број на луѓе кои се без државјанство во Источна Европа не е познат, но може да биде и до 120.000.¹⁶

Прашање: Колку луѓе годишно емигрираат од вашата земја? Каде одат? Зошто?

Миграција и човекови права

Правото на слободно движење во и надвор од земјата е признато во УДЧП. Во членот 13 се вели дека „Секој има право на слобода на движење и престој во границите на секоја држава и секој има право да си замине од која било земја, вклучително и неговата, и да се врати во својата земја “. Сепак, нема меѓународни инструменти што би го признале изборот на земја за престој на некого како човечко право.

Како и сите луѓе, така и мигрантите имаат човекови права. Обезбедувањето на инструментите за човекови права се однесуваат за сите, вклучително и мигрантите. Сепак, честопати постои голем јаз помеѓу правата што им ги гарантираат меѓународните закони за човекови права на бегалците, барателите на азил, работниците мигранти и други слични групи и реалностите со кои тие се соочуваат. Нивните човековите права често се кршат, вклучително и правото на живот, слобода и безбедност.

Нивната посебна ранливост произлегува од нивниот статус на туѓинци : тие ги преминаа меѓународните граници за да влезат во друга земја каде што не се жители и каде што обично можат да останат, живеат и работат легално само со изрична согласност на властите на земјата. Како странци во општеството на домаќините, тие можеби не го знаат локалниот јазик, законите или социјалните обичаи, што ја намалува нивната способност да ги знаат и да ги бараат своите права. Тие можат да бидат предмет на дискриминација при работа и во нивниот секојдневен живот,и исто така можат да се соочат со расизам и ксенофобија и да станат мета на злосторства од омраза.

Мигрантите кои влегуваат во транзитна земја или земја на дестинација без потребните документи (или со губење на правениот статус подоцна) можат да бидат задржани подолг временски период, ако се фатени од надлежните органи и да бидат подложени на нечовечки или понижувачки третман, без пристап до правна помош. Недокументирани работници мигранти се исто така подложни на злоупотреба и експлоатација од страна на работодавачи, агенти за миграција, корумпирани бирократи и криминални банди. Жените можат лесно да станат цели за сексуална експлоатација. Шверцерите и трговците, исто така, честопати ги искористуваат нерегуларните мигранти.

Прашање: Кои човекови права на мигрантите најчесто се кршат во вашата земја?

Заштита на човековите права на мигрантите:
меѓународни инструменти и механизми

Постојат голем број документи и механизми кои ги обезбедуваат човековите права на мигрантите, вклучително и инструменти кои се фокусираат на специфични групи на мигранти.

Право на азил. Заштита на бегалците

Правото на барање азил од прогонство е признато како човеково право од УДЧП. Ова право е основа на Конвенција во врска со статусот на бегалците донесена од Обединетите нации во 1951¹⁷ година, кое со нејзиниот протокол од 1967 година, стана универзален стандард за правото на азил.

Конвенцијата, исто така позната и како Женевска конвенција, е камен темелник на заштита на бегалците, поткрепена со голем број фундаментални принципи, повеќето особено најзначајните не-дискриминација, не-казнување и не-враќање. Принципот на „не-казнување “ значи дека лице кое доаѓа од територија каде што неговиот живот или слободата биле загрозени поради неговата раса, религија, националност, членство на одредена социјална група или политичко мислење и барање азил пред властите веднаш по влегувањето во држава странките не можат да бидат казнети поради незаконско влегување или присуство. „Не-враќање“ значи дека барателот на азил не може да биде вратен на границите на териториите каде животот или слободите ќе му бидат под закани од причини наведени погоре. Според Конвенцијата, движењата на бегалците може да се ограничат само во онаа мерка кога тоа е неопходно.

Во 1950 година, Генералното собрание на ООН ја основа Канцеларијата на високиот комесар за бегалци на Обединетите нации, чија цел е да се осигура дека секој може да оствари право на азил. УНХЦР ја води и координира меѓународната акција за заштита на бегалците и го надгледува спроведувањето на Конвенцијата

Една група на која ѝ е потребна посебна заштита се децата, особено не придружувани малолетни лица, бидејќи тие се особено ранливи на кршење на нивните човекови права. УНХЦР издаде специфични упатства за миграциските власти за тоа како да ги утврди најдобрите интереси на детето¹⁸. Комесарот за човекови права на Советот на Европа ги повика владите да се осигури дека ставовите и интересите на децата бегалци се земени предвид во официјалните процедури. ¹⁹

Миграцијата предизвикана од климатските промени, исто така наречена миграција поради животната средина, е релативно нов феномен, со што се создаваат нови проблеми со човековите права. Климатските бегалците не можат да добијат бегалски статус според Женевската конвенција; можна заштита засега е давање на дозвола за престој на хуманитарна основа. Правата на климатските бегалци многумина ги сметаат за емигрантски права.

Прашање: Дали мигрантите заради животната средина треба да уживаат еднаква заштита со бегалците?

Заштита на мигрантите работници

Специјален известувач за човековите права на мигрантите

Комисијата на ООН за човекови права во 1999 година назначи специјален известувач за човекови права на мигрантите “за да испита начини и средства за надминување на пречките кои постојат за целосна и ефективна заштита на човековите права на оваа ранлива група “²⁰.  Специјалната известувачка Габриела Родригез Пизаро откри дека има “јаз во меѓународното право во однос на човековите права,во оваа област. Практично универзалниот систем на заштита на бегалците значи дека прекршувањето на нивните граѓански и политички права може да бидат препознаени и поправени ... Сепак, не постои такво признавање на нарушувања на економски, социјални и културни права, што исто така може да бидат доволно сериозни за да ги принуди луѓето да ги напуштат нивните места на потекло “. ²¹

Меѓународната конвенција на ООН за заштита на правата на сите работници мигранти и членовите на нивните семејства, усвоена во 1990 година, е најсеопфатен меѓународен договор во областа на миграцијата и човековите права. Сепак, заклучно со август 2011 година, неа ја ратификуваа само 44 држави и ниту една голема земја на емиграција не го направила тоа. Во врска со членовите на Советот на Европа, го ратификуваа само Албанија, Азербејџан, Босна и Херцеговина и Турција. Конвенцијата не создава нови права за мигрантите, но предвидува третман и услови за работа еднакви со државјаните на засегнатата држава.. Конвенцијата прогласува дека сите мигранти треба да имаат пристап до минимален степен на заштита. Бара државите да преземат мерки за да спречат нелегални движења, како и вработување на мигранти во нерегулатна ситуација, но исто така нагласува дека основните човекови права на недокументираните мигранти мора да бидат загарантирани.

Прашање кое значајно ги допира миграцијата и човековите права е трговијата со луѓе.Со оглед на тоа што можностите на луѓето да мигрираат легално се ограничени, тие често ризикуваат и се свртуваат кон посредници, кои имаат тенденција да ја злоупотребат нивната состојба, на пример со финансирање на трошоците за миграција, а во замена мигрантот да ја заложи својата работна сила да биде исклучиво употребена (само) од трговецот со луѓе. Член 4 од Европската конвенција за човекови права (ЕКЧП) експлицитно и категорично забранува ропство и присилна работа. Советот на Европа ја усвои Конвенцијата за акција против трговија со луѓе (стапи во сила во 2008 година), што вклучува обврски на државите да спречуваат трговија со луѓе, да ги гони трговците со луѓе и да ги заштити жртвите. Поради својата тајна природа, никој точно не знае колку луѓе во светот се жртви на трговија со луѓе, но проценките се движат од неколку стотици илјади до неколку милиони. Во Европа, повеќе од 140.000 жртви се заробени во трговијата со луѓе во кое било време, многумина принудени на проституција²². Мигранти кои се жртви на трговија со луѓе се наоѓаат во ситуации еднакви на ропството кога нивните пасоши се конфискувани или тие се де факто заклучени..

Заштита на лица без државјанство

Статусот на лица без државјанство е регулиран со Конвенцијата на ООН за статусот на лицата без државјанство²³, донесена во 1954 година, како и Конвенцијата на ООН за намалување на бездржавноста²⁴. УНХЦР, со мандат да ги заштити правата на луѓето без државјанство, работи со владите, други агенции на ООН и граѓанското општество за решавање на овој проблем.

Политика за миграција на ЕУ

Шенгенските договори (1985, 1990) предвидуваат слободно движење и неограничено патување на граѓаните на државите на Шенген (во моментов вклучуваат 22 земји членки на Европската Унија, како и Исланд, Норвешка, Лихтенштајн и Швајцарија), кои може да живеат, учат или работат каде што сакаат. Сепак, додека се укинаа поранешните постоечки гранични контроли,ЕУ изгради поголема „граница“ за да ја заштити својата област.  

Заедничка политика за миграција и азил стабилно се развива меѓу земјите-членки на ЕУ како резултат на миграциските движења и обрасци во Европа. Шенгенскиот систем со своите механизми за контрола на своите границите и Даблинската конвенција (1997) за регулирање на безбедноста на трети земји, со кои се олеснува контролата и се враќаат несаканите мигранти кои влегле во една од Шенген земјите членки, резултираа во намалување на бројот на баратели на азил и зголемување на бројот на нелегални мигранти.

Сличен безвизен систем е развиен во некои земји на Комонвелтот на независни држави (вклучувајќи ги сите постсоветски држави, освен балтичките држави и Грузија), и многу мигранти од Авганистан и од земјите од Централна Азија го користат овој начин за да дојдат во Русија или во Украина како крајна дестинација или како транзитни земји кон ЕУ. 

Регулатива на Европската унија од Даблин

Регулативата од Даблин (заменувајќи ја претходната Даблинска конвенција) одредува која земја-членка на ЕУ е одговорна за обработка на барање за азил на барателите на азил. Регулативата воспоставува база на податоци со отпечатоци од прсти за баратели на азил, наречен EURODAC. Барателите на азил мора да аплицираат за азил во првата земја на ЕУ во која пристигнуваат и каде се земаат нивни отпечатоци од прсти. Барателите на азил можат да бидат вратени во друга земја-членка на ЕУ ако може да се докаже дека влегле во ЕУ (преку воздух, море или копно) или поднела барање за азил во таа друга држава. Територијата на регулативата во Даблин се прошири на некои земји што не се членки на ЕУ, како Норвешка, Исланд и Швајцарија.
Овој систем ги става под голем притисок неколку земји од ЕУ кои географски се со поголема веројатност да бидат земји на прв влез на барателите на азил.

ЕУ се повеќе очекува од своите соседи да ги спречат луѓето да стигнат до нејзините граници. Задачата на контрола на границите на ЕУ постепено се пренесува во земјите на потекло или на транзит на мигрантите. Ставање на мигранти во центрите за задржување лоцирани во некои од земјите во и надвор од ЕУ (дури и во Африка) и депортирање станаа рутински практики во Европа, и тие создадоа многу можности за кршење на човековите права. Критичарите наведуваат дека додека Европа тврди дека гради „заеднички простор“ за слобода, правда и безбедност, таа создава исклучена подкласа на граѓани од втора класа од земји кои не се членки на ЕУ и гради „Тврдина Европа“.

Барањата за виза за државјани кои доаѓаат надвор од Европа станаа многу строги, додека превозниците се силно санкционирани за превоз на патници без документи. Истото се случува и во Источноевропските земји. Многу рестриктивната политика што ја водат многу европски земји може да ги присили емигрантите да се свртат кон нелегални методи за влегување во Европа. Тие честопати паѓаат како плен на организираните трговци со луѓе. Повеќето никогаш не стигнуваат до Европа, додека некои умираат по пат.

Мигрантите не се криминалци

„Тие пристигнуваат од преку океанот во несигурни и опасни чамци, многумина го губат животот по патот, повремено нивните анонимни тела се исфрлени на европските брегови. Тие пристигнуваат преку копно скриени во задниот дел на камионите на шверцерите, патувајќи илјадници милји згрчени во опасна положба. Тие наоѓаат начини да ги надминат копнените граници скришно или да ја поминат граничната контрола со лажни документи. ... Европските земји имаат тенденција да му пристапат на оваа популација како „закана по безбедноста“. Барајќи да ги заштитат нивните граници, тие ги криминализираат овие мигранти, ги затвораат во услови како во затвори ги протеруваат најбрзо што можат - дури и во земји каде постои ризик за нивен прогон и тортура. Овие странци не се криминалци; тие се виновни само затоа што се стремеле за подобар живот, работа или, во најтажни и вознемирувачки случаи, да се заштитат од прогон. Сите мигранти имаат човекови права - и тие мора да бидат почитувани “. 
Томас Хамарберг, комесар за човекови права на Советот на Европа²⁶

Кога ќе стигнат до границите на Европа, тие се соочуваат со други опасности, вклучувајќи притвор и протерување. Според европскиот закон за човекови права, на државите не им е забрането приведување на нелегалните мигранти. Член 5 (1) (ѓ) од EECHR дозволува „законско апсење или притвор на лице за да се спречи негово неовластено влегување во земјата или на лице против кое се преземаат активности со цел депортација или екстрадиција “

Инструменти на Советот на Европа
и механизми што се применуваат за мигрантите

Според ЕКЧП, земјите-членки на Советот на Европа ги гарантираат правата утврдени во Конвенцијата не само на нивните сопствени граѓани, туку и на сите во нивна надлежност.

Примената на регулативата од Даблин е разгледана многу пати од Европскиот суд за човекови права. На пример во случајот со М.С.С. против Белгија и Грција (2011), Судот утврди дека Белгија го прекршила ЕКЧП враќајќи Авганистанец барател на азил во Грција, каде условите на задржување и живеење биле нехумани и понижувачки; соодветно испитување на барањето за азил не било обезбедено заради недостатоците на системот за азил; Белгија била свесна за тие услови, но сепак го испрати назад. Бидејќи Грција не е сама во неисполнување на заштитните мерки, го покрена прашањето на „Даблинскиот систем“ на ЕУ бидејќи се заснова на лажната претпоставка дека сите земјите членки на ЕУ се безбедни и способни да се справат со бегалците.

Многу други поплаки се исто така поврзани со протерување странци. Во„ Бадер и други против Шведска“ (2005) Судот утврдил дека ако апликантот бил вратен во Сирија дека ќе се соочи со реален ризик од флагрантно негирање на фер судење и потенцијална смртна казна; на тој начин, ќе бидат прекршени обврските на Шведска да го заштити правото на живот на сите според Конвенцијата.„ Во Д. против Обединетото Кралството“ (1997) Судот го разгледуваше случајот на лице кое умира од СИДА, а е протерано во земја каде што секако нема да може да има пристап ниту до основен медицински третман кој му бил потребен согласно член 3 и утврди дека протерувањето во тој случајот би претставувал повреда. Во„ Нолан и К. против Русија“ (2009), Судот утврдил дека присилно одвојување од единаесетмесечен син, како резултат од исклучувањето на апликантот од Русија, претставува повреда на правото на почитување на семејниот живот.  .

Конвенцијата на Советот на Европа за правниот статус на работниците мигранти (1977) обезбедува рамка за да се обезбедат правата на работниците мигранти и членовите на нивните семејства и го промовираат нивниот социјален напредок и благосостојба. Со текот на годините, Советот на Европа даде многу препораки што се однесуваат на усогласување на националните процедури во врска со азилот, обука на службените лица надлежните за постапките за азил, задржување на баратели на азил, враќање на одбиените баратели на азил, како и помошна и привремена заштита.

Парламентарното собрание на Советот на Европа (PACE) има Комитет за миграција, бегалци и население. Комитетот ја фокусира својата работа на анализа на најпроблематичните области поврзани со неговиот мандат, вклучително меѓу другите и состојбата со непридружуваните малолетни лица, улогата на миграцијата во демографските процеси и заштита на мигрантите и бегалците. Во својот извештај за 2011 г. Комитетот изрази загриженост од недостатокот на национално законодавство и насоки за заштита на децата без документи, и ги повика државите членки да спроведат соодветни законодавни мерки и да ги отстранат бариерите како административните пречки, дискриминацијата или недостатокот на информации за да се обезбеди целосно уживање на овие права во пракса. 

Интеграција на мигрантите во Европа

Расизмот, ксенофобијата и антиемигрантните чувства се зголемуваат во многу земји. Мигрантите се лесна цел на расистички или ксенофобични политичари, кои ги обвинуваат нив за социјалните и економските проблеми во нивните заедници. „Мигрантофобија“ стана сериозен проблем, кој ја попречува интеграцијата и меѓусебното разбирање и води кон отуѓување и насилство кон мигрантите во многу европски земји. Голем број политичари од висок профил, вклучително и водачи на големи европски земји тврдат дека мултикултурализмот не успеал. 

Терор против „мултикултурализмот“

Андерс Беринг Брејвик, норвешки десничарски екстремист признал дека го извршил бомбардирањето на владините згради во Осло, Норвешка, што резултирало со осум убиени лица, и масовното пукање во кампот на Работничката младинска лига на Лабуристичка партија на островот Утоја, каде што уби најмалку 68 лица, претежно тинејџери, на 22 јули 2011 година. Брејвик тврди за самиот себе дека е конзервативен христијанин кој се залага против мултикултурализмот.  

Европа се соочува со важни демографски промени со степен на разновидност акцентирана од миграциските движења. Постоечките пристапи кон интеграција и кон справувањето со културната разновидност се ставени под знак прашалник. „Како што сега го разбираме, мултикултурализмот им овозможува развивање на паралелни општества во рамките на државите ... Ова мора да биде запрено. “, рече Торбјорн Јагланд, генерален секретар на Советот на Европа. ²⁸ Ако мултикултурализмот не успеал, тогаш кое е решението? Одговорот би можел да биде нештото да се нарекува „интеркултурализам“, кој промовира индивидуални права за сите, без дискриминација. Во интеркултурно општество, луѓето имаат право да го задржат својот етнички, културен и верски идентитет и таквите идентитети се толерираат од другите. Сепак, целата заедница мора да се придржува кон стандардите за човекови права, а културните разлики не можат да бидат прифатени како изговор за кршење на правата на другите групи. Овој пристап обезбедува максимална толеранција за изборот на поединецот и минимална толеранција за идеите што можат да ги поткопаат самите темели на едно демократско општество.

Прашање: Дали мислите дека поговорката „Кога сте во Рим, правете како што прават Римјаните“ важи и за мигрантите?

Во 2008 година, Советот на Европа усвои „Бела книга“ за интеркултурен дијалог - „Да живееме заедно како еднакви во достоинството“. Овај политички документ “расправа во името на владите на 47-те земји-членки на Советот на Европа дека нашата заедничка иднината зависи од нашата способност да ги заштитиме и развиваме човековите права, како што е предвидено во Европската конвенција за човекови права, демократијата и владеење на правото и да се промовира меѓусебно разбирање. … интеркултурниот пристап нуди модерен модел за управување со културната разновидност. … Доколку постои европски идентитет кој треба да се оствари, тој ќе биде заснован врз споделени фундаментални вредности, почитување на општото наследство и културната разновидност, како и почитување на еднаквото достоинство на секоја индивидуа “²⁹

Центар за адаптација и образование на децата бегалци

Центарот е еден од проектите на НВО Комитетот за граѓанска помош, создаден во 1996 година кога голем број бегалци од Чеченија избегаа од војната и отидоа во Москва. Московските училишта - спротивно на законот - одбија да ги прифатат учениците чии родители немале официјална регистрација во главниот град. Голем број на млади луѓе почнаа да ги учат децата кои не беа прифатени во училиштата. Во 2001 година, Комитетот успеа да ја поништи таа дискриминаторска практика, но сепак потребата од таков центар не заврши: на многу деца мигранти кои имаат поминато низ стрес потребни им се дополнителни лекции.

Младите и миграцијата

Младите историски сочинуваат голем дел од мигрантите. Сепак, перспективата на младите ретко е земена предвид во националната и меѓународната расправа за миграција. Потребите на младите мигранти треба подобро да се разберат и нивната улога во европското општество треба да се признае. Рамковниот документ на Советот на Европа за младинска политика - Агенда 2020 - посветува посебно внимание на поддршката на младинска работа со младите бегалци, баратели на азил и раселени лица. Од една страна, младите луѓе уживаат позитивни аспекти на мобилност и ги користат европски програми како Еразмус Мундус, Европски волонтерски сервис управуван од ЕУ, Советот на Европа и други актери, вклучително и младински организации. Од друга страна, младите мигранти се соочуваат со многу проблеми. Се проценува дека има околу 12 милиони млади луѓе во Европа кои се родени и израснати во општества на кои нивните родители не им припаѓале. Иако пораснале во овие земји, многумина сè уште се сметаат за емигранти.
Интеркултурниот дијалог има важна улога во борбата против нетолеранцијата и поттикнување на меѓусебно разбирање. Образовни програми, во формалното и во неформалното поле, размена на млади и младинска работа се ефективни алатки за развој на интеркултурни компетенции, зголемување на свеста за миграциски прашања и толкување на етничката, верската, лингвистичката и културната разновидност како извор на раст отколку како проблем. Европскиот младински форум објави политички документ за Младите и миграцијата³¹ 1 во 2008 година, обрнувајќи внимание на состојбата на децата-мигранти, особено од малолетните лица одделени од нивните родители и други даватели на услуги; тие се особено изложени на ризик од злоупотреба и тие, исто така, честопати се наоѓаат во притвор, кршејќи ја Конвенцијата на ООН за правата на детето и Препораката на парламентарното собрание на Советот на Европа „Заштита и помош на разделените деца баратели на азил “³². Младинскиот сектор на Советот на Европа, исто така, во соработка со УНХЦР иницираше проект за правата и интеграцијата на непридружуваните деца и младите бегалци и баратели на азил32 во периодот на транзиција кон зрелоста.

18 декември

18 декември не е само датум на Меѓународниот ден на мигрантите, туку е и името на една организација со седиште во Белгија, која работи “за да се осигури дека човековите права на сите мигранти се познати, признаени и ефективно заштитени и дека се создава средина за мигрантите да бидат целосни учесници во секое општество. ”³³ 18 декември организира меѓународен радио настан секоја година на Меѓународниот ден на мигрантите за да ги поврзе мигранските заедници ширум светот, како и да ги слави достигнувања на мигрантите и да ја потенцира нивнате грижа за активното вклучување на радиостаниците и организациите од целиот свет. Во 2010 година учествуваа вкупно 147 станици од 49 држави на 4 континенти.

Соработка бараат многу организации вклучени во прашања поврзани со мигрантите. Гласови на млади бегалци во Европа работи во обид да ги обедини и зајакне гласовите на младите бегалци и нивните организации во Европа. Нејзините активности вклучуваат градење на капацитети за млади бегалци и нивните организации, застапување и кампањи, зајакнување на глобалните и регионални мрежи на млади бегалци, обезбедување пристап до релевантни информации и споделување на добри практики.
Европскиот совет за бегалци и прогонети, пан-европски сојуз на околу 70 организации во 30 земји се стреми да поттикне нови размислување за бегалците и азилот во Европа преку проактивна работа и истражување на политиките. Се работи на зајакнување контакти помеѓу невладини организации кои им помагаат на бегалците преку вмрежување и организирање различни настани.Тие, исто така, обезбедуваат курсеви за правата на бегалците, за правни советници и адвокати од цела Европа. 

Фусноти

1 Борис Алтнер. Возраст на мигрантите (на руски) http://www.rosbalt.ru/main/2006/06/28/258300.html
2  ЕВРОПСКИ КОМИТИТЕ ЗА МИГРАЦИЈА почетната страница, http://www.coe.int/t/dg3/migration/European_committee_on_Migration/default_en.asp
3 Речник за миграција, ИОМ, http://www.iom.int/jahia/webdav/site/myjahiasite/shared/shared/mainsite/published_docs/serial_publications/Glossary_eng.pdf
4 Придонес на УНХЦР на Глобалниот форум за миграција и развој (Брисел, 9-11 јули 2007 година),, http://www.unhcr.org/468504762.pdf
5 Конвенција и протокол што се однесуваат на статусот на бегалците, УНХЦР, http://www.unhcr.org/3b66c2aa10.pdf
6 Глобални трендови 2009 година: Бегалци, баратели на азил, повратници, внатрешно раселени и лица без државјанство, УНХЦР, http://www.unhcr.org/4c11f0be9.html 
7 Водечки принципи на внатрешно раселување, ООН, http://www.unhcr.org/43ce1cff2.html
8 Обраќање до Глобалниот форум за миграција и развој, 10 јули 2007 година.  
9 Извештај за човечки развој 2009 година, ООН, 2009 година; http://hdr.undp.org/en/media/HDR_2009_EN_Complete.pdf
10 Извори: Факти и бројки, ИОМ(http://www.iom.int/jahia/Jahia/about-migration/facts-and-figures/lang/en);Следење на раселување заради катастрофи во контекст на климатски промени, ОЧА, ИДМЦ и Норвешки совет за бегалци, 2009 година; ((http://www.internal-displacement.org/8025708F004BE3B1/(28httpInfoFiles)29/12E8C7224C2A6A9EC125763900315AD4/$file/monitoring-disaster-displacement.pdf);УНХЦРГлобални трендови 2010 (http://www.unhcr.org/4dfa11499.html)
11 Светски извештај за миграција, ИОМ, 2010 година, http://migration.ucdavis.edu/mn/more.php?id=3668_0_5_0
12 Светски извештај за миграција, ИОМ, 2010 година, http://publications.iom.int/bookstore/free/WMR_2010_ENGLISH.pdf
13 УНХЦР http://www.unhcr.org/4dfa11499.html
14 УНХЦР http://www.unhcr.org/4d8cc18a530.html
15 http://www.coe.int/t/dg4/sport/sportineurope/ballonsrouges_en.asp
16 УНХЦР http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/page?page=49e48d1e6
17 Оваа конвенција честопати се нарекува „Женевска конвенција“, иако не е една од Женевските конвенции, која се занимава со дозволено однесување во време на војна.
18 Упатства на УНХЦР за утврдување на најдобрите интереси на детето, 2008 година; http://www.unhcr.org/4566b16b2.html
19 http://commissioner.cws.coe.int/tiki-view_blog_post.php?postId=71
20 Комисија за резолуција на човековите права 1999/4, http://ap.ohchr.org/documents/E/CHR/resolutions/E-CN_4-RES-1999-44.doc
21 Извештај на специјалниот известувач, г-ѓа Габриела Родригез Пизаро, 2000 година,, http://www.unhchr.ch/Huridocda/Huridoca.nsf/0/a88193001b1c7492802568a3005c421e/$FILE/G0010036.pdf
22 Информативен лист за трговија со луѓе, Канцеларија на ООН за дрога и криминал врз основа на бројки од 2010 година, http://www.unodc.org/documents/human-trafficking/UNVTF_fs_HT_EN.pdf
23 http://www2.ohchr.org/english/law/stateless.htm
24 http://untreaty.un.org/ilc/texts/instruments/english/conventions/6_1_1961.pdf
25 http://fortresseurope.blogspot.com
26 Позитивен документ за правата на мигрантите во нелегитимна состојба, 24 јуни 2010 година, https://wcd.coe.int/wcd/ViewDoc.jsp?id=1640817
27 Недокументирани деца мигранти во нелегитимна ситуација: вистинска причина за загриженост, 2011 година, парламентарно собрание http://assembly.coe.int/Documents/WorkingDocs/Doc11/EDOC12718.pdf
28 Советот на Европа предупредува за мултикултурализмот, Фајненшал тајмс, 16 февруари 2011 година;; http://www.ft.com/intl/cms/s/0/72c02d9a-39c6-11e0-8dba-00144feabdc0.html#axzz1bhKInsit
29 http://www.coe.int/t/dg4/intercultural/source/white%20paper_final_revised_en.pdf
30 http://www.coe.int/t/dg4/youth/Source/Resources/Documents/2010_Ragusa_Declaration_en.pdf
31 Документ за политики за млади и миграција // Европски младински форум, 2008 година
32 http://assembly.coe.int/main.asp?Link=/documents/adoptedtext/ta05/erec1703.htm
33 18 ДЕКЕМВРИ - Годишен извештај 2010 година, http://www.december18.net/sites/default/files/d18_annual_report_2010.pdf