Davaya ilişkin genel bilgiler
H.L. ileri otizm ile doğdu. Bu durum onun konuşma ve başkalarını anlama becerisini kısıtlamıştır.
Otuz yılı aşkın bir süre boyunca H.L. bir kamu hastanesinde bakıldı.1994’te iki bakıcısı Bay ve Bayan E’nin yanına taşındı, onlarla birlikte mutlu yaşıyordu.
Temmuz 1997’de H.L. bir günlük bakım merkezinde iken ajite hale geldi. Başını yumrukladı ve duvara çarptı.
Doktorlar H.L.’de bir duygu durumu bozukluğu olmasından şüphelendiler. Hastanede kalmasının H.L. için en iyisi olduğunu düşündüler ama onu resmi olarak akıl sağlığı hukuku kapsamında tutmamaya karar verdiler çünkü hastaneye yatırılmaya itiraz etmedi. Bunun yerine hastanede “gayri resmi hasta” sıfatıyla tutuldu.
Bay ve Bayan E.’nin H.L.’yi ziyaret etmesi engellendi. Hastanede aldığı bakım ve gördüğü tedaviye dair endişelendiler. Doktorlar onlara H.L.’nin ancak davranışları ve akıl sağlığı iyileştiğinde dışarı çıkacağını söylediler.
H.L.’nin avukatları onu hastaneye yatırma kararının hukuki olarak incelenmesi için başvurdular. Bir temyiz mahkemesi H.L.’nin yasa dışı bir şekilde tutulduğuna karar verdi çünkü kendisi hastanede tedavi görmek için kanunun gerektirdiği rızayı veremeyecek durumdaydı. Bu mahkeme kararı H.L. taburcu edildikten sonra bozuldu.
H.L. hastanede kaldığı son dönemde resmi olarak, kanunun izin verdiği gibi bir akıl sağlığı hastası olarak tutuldu.
H.L. sonunda Aralık 1997’de Bay ve Bayan E. ile tekrar bir araya gelmek üzere eve gönderildi.